Nazwa pochodzi od staropolskiej nazwy osobowej Sarb, zwana dawniej Sarbie. Badania archeologiczne potwierdziły istnienie osady ze schyłkowej epoki kamiennej - ok. 2 tys. lat przed Chr. Wieś i folwark duchowny. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1254 r. wśród wymienionych włości klasztoru benedyktynów w Sieciechowie nad Wisłą.
W 1259 r. wymieniona w potwierdzeniu i rozszerzeniu przywilejów dla klasztoru norbertanek w Zwierzyńcu (dziś dzielnica Krakowa) przez księcia krakowskiego Bolesława Wstydliwego, stąd nazwa Szarbia Zwierzyniecka, w odróżnieniu od Szarbi w parafii Igołomia. Pańszczyznę odrabiano jeden dzień w tygodniu, a od św. Jana trzy dni w tygodniu. We wsi karczma. Od początków XIX w. do 1945 r. własność rodziny Rudzkich. Przy trakcie miechowskim obelisk upamiętniający martyrologię mieszkańców wsi w dniu 5 sierpnia 1944 r. W 1827 r. - 47 domów i 291 mieszkańców. W 1999 r. - 95 domów i 290 mieszkańców. W 2016 r. 78 domów i 271 mieszkańców. Gmina Drożejowice. W 1. 1954-1972 Gromada Tempoczów. Parafia Skalbmierz.
Części wsi:
Gościniec,
Kresy,
Owrotki,
Piekło,
Ulica,
Zakrzówek,
Zarzecze.
Obiekty fizjograficzne:
Błonia - pole;
Hektary - łąki;
Janklówka - pole;
Klin - łąki;
Koszary - pola,
góry;
Kryzysówka - pole;
Okopy - pola;
Pasternik - pola,
łąki;
Podlesie - pola;
Równie - łąki;
Szarbiówka - rzeczka;
Ukazowe pole - pole;
Zakarczmie - pole.
Opracowano na podstawie
Książki "Skalbmierz 1217-2017";
autorstwa A.Bienias, S.M Przybyszewski;
Wydanie III uzupełnione i poprawione
