Nazwa pochodzi od „koza" lub staropolskiej nazwy osobowej „Kózka", Zapisane w 1324 r. w formie „Cozek" jako własność szlachecka Sięgniewa, dziedzica Kózek i Płaszowa. W 1401 r. Wojtek, kmieć z Kózek nie stawił się przeciw kanonikowi skalbmierskiemu Mikołajowi Kitli, pozwany o woranie się w role należące do Skalbmierza. 1410-38 własność Zakliki z Międzygórza h. Topór kanclerza koronnego, od 1438 własność Kurozwęckich. Wg Jana Długosza w Kózkach było 7 łanów kmiecych w tym 1 łan zwany Zakrzowskie Pole i 1 łan kmiecy specjalny, folwarku nie było. Dziesięcina snopowa i konopna oddawana była do katedry krakowskiej zaś z siódmego łanu specjalnego - prebendzie przy kościele św. Benedykta na Górze Lasoty. Od 1525 r. własność Malechowskich. W 1790 r, właścicielem jest Ludwik Kępiński, pułkownik wojsk koronnych. Wieś liczyła 17 domów (dwór, browar, 11 chałupo 1 gospodarstwie, 1 ogrodnik, 2 bez ogr. i gruntu, 1 rzemieślnik). W 1792 r. wieś zamieszkiwało 109 osób (51 m., 58 k.) w tym 6 szlachty, i 6 Żydów. Kózki wymienił Adolf Dygasiński w utworze „Znad Nidy i spod Skalbmierza". W PRL w gromadzie Boszczynek Par. Skalbmierz. W 1999 r. - 44 domy, 168 mieszkańców.
Części wsi: - Nowa Wieś i Stara Wieś.
Obiekty fizjograficzne:
Błonie - łąki.
Gać - pola,
Grójec - wzgórze,
pola,
Jaz - wąwóz,
krzaki,
Podmieście - pole,
Rotacja - łąki,
Opracowano na podstawie
Książki "Skalbmierz 1342-1999";
autorstwa A.Bienias, S.M Przybyszewski;
AW GENS Kielce 1999r
