UM Skalbmierz - skalbmierz.eu

Dawniej Boszczyn, od nazwy osobowej „Boszcza".
Zapisany w 1379 r. w formie „Bosscin" jako własność szlachecka Jana z Boszczyn a. W 1384 r. widnieje w formie „Woscin". W I. 1384 - 5 wymieniony jest Jan zwany Kozina, kmieć z Boszczyna, zbiegły ze Świeradzic (dziś Sieradzice) a także Sutko z Boszczyna. W 1388 r,. Przybko z Grodziny procesuje się z wdową po Pakoszu z Pałecznicy o kmiecia zwanego Konopek i o dwór w Boszczynie. W 1415 r. Beata, wdowa po Dymitrze z Goraja, marszałku Królestwa nadaje Akademii Krakowskiej całą swoją część dziedzictwa po matce i wujach w Boszczynie. Władysław Jagiełło zatwierdza powyższe nadanie i przenosi, tę część Boszczyna z prawa polskiego na prawo niemieckie (średzkie). W 1431 r. Piotr z Pieskowej Skały, wojewoda sandomierski i starosta krakowski zaświadcza, że Marcin Birowo z Przybenic sprzedał za 80 grzywien Akademii Krakowskiej część ojcowizny w Boszczynie, pod warunkiem, że król zatwierdzi tę sprzedaż. W 1432 r. Władysław Jagiełło zatwierdza sprzedaż Boszczyna i równocześnie przenosi tę część wsi z prawa polskiego na prawo średzkie i nadaje jej pełny immunitet. W 1446 r. sąd ziemski krakowski poświadczył powyższą transakcję, wymieniając sprzedane 3 łany z trzema kmieciami oraz część gaju. Marcin Birowo nadając Akademii Krakowskiej role koło granic Bełzowa, otrzymuje w zamian brzeg rzeki Małoszówki i rolę zwaną Kobiela z łąką w Boszczynie. Może on tu zbudować młyn i groblę z sadzawką, z której wodę ma odprowadzać starym korytem do sadzawki i młyna Akademii. Marcin przyznaje Akademii prawo korzystania z drogi z Przybcnic do Boszczyna zgodnie z jej starym biegiem. Granice między Boszczynem a Przybenicami mają być ustalone wg starego zwyczaju. W 1451 r. Kazimierz Jagiellończyk na prośbę Marcina Birowy przenosi źreb o 3 łanach z prawa polskiego na prawo magdeburskie. W 1457 r. został wydany wyrok sądowy w sprawie między Akademią Krakowską a Marcinem Birową odnośnie biegu wody. Marcin został zobowiązany do przywrócenia biegu rzeki Małoszówki którą skierował do swego młyna i sadzawki w dawne miejsce i koryto. Tylko tym starym korytem może woda na przyszłość - płynąć do jego sadzawki. Biskupi krakowscy - Jan Gruszczyński w 1464 i Jan Rzeszowski w 1474 r. nadają kapitule dziesięciny z Boszczyna, zatwierdzone w 1483 r. przez papieża Sykstusa IV. Wg „Liber beneficiorum" J. Długosza w Boszczynie było 7 1/2 łana kmiecego, 2 zagrody, 1 karczma z rolami. Dziesięcina snopowa i konopna z łanów kmiecych, zagród i karczmy była wartości 10 grzywien. „Indeks studentów Uniwersytetu Krakowskiego w 1. 1400 -1500" wymienia w r. 1491 Jana s. Macieja z Boszczyna. W 1523 r. Zygmunt Stary pozwala mistrzom Kolegium Większego Akademii Krakowskiej pobierać cło na drodze publicznej koło Boszczyna w wysokości 2 denarów od wozu z towarem, w zamian za ponoszenie ciężarów przy naprawie drogi. W 1581 r. właścicielem części wsi jest Piotr Gliński, dzierżawcą części należącej do Bogusza - Octaviano Gonczi. XVIII w. pojawia się nazwa Boszczynek (Woszczynek). Prawdopodobnie wówczas obok wsi Boszczyn powstał Boszczynek. Z czasem Boszczyn został wchłonięty przez Boszczynek Wg spisu parafialnego z 1792 r, w części należącej do Akademii Krakowskiej było 17 domów, w tym dwór i dom szynkarza. Mieszkało w nich 93 ludzi /46 m, 47 k./ w tym 5 Żydów. Właścicielem pozostałej części był Bonawentura Skarbek Radoński, podwojewodzi Chęciński. „Tabela miast, wsi, osad Królestwa Polskiego" z 1827 r. podaje, że Boszczynek liczył wówczas 16 domów, 95 mieszkańców. Wg danych z 1880 r. w Boszczynku był urząd gminny i szkoła gminna. Gmina licząca 3550 mieszkańców należała, do sądu gminnego - okręg IV w Kazimierzy Wielkiej. W 1999 r. sołectwo Boszczynek liczyło - 48 domów, 254 mieszk. Par. Skalbmierz.
Część wsi o nazwie Gaik.
Obiekty fizjograficzne:
Duże Błonie-pola,
Gać - pola,
Gaik - pola,
Łaszówka (Małoszówka) - rzeczka,
Małe Błonie - pola,
Świnia-łąki,
Wikle - nieużytki, krzaki
Opracowano na podstawie
Książki "Skalbmierz 1342-1999";
autorstwa A.Bienias, S.M Przybyszewski;
AW GENS Kielce 1999r