UM Skalbmierz - skalbmierz.eu

Nazwa wsi pochodzi od nazwy osobowej „Bełz", znaczącej w języku prasłowiańskim „coś błyszczącego, białego". Zanotowany w źródłach w 1377 r. w formie „Belsow" jako własność szlachecka Piotrasza (Piotra) z Bełzowa. W 1402 r. wymieniona jest tu karczma z cłem, w 1403 młyn ze stawem. W 1454 r. Mikołaj Bełzowski z siostrą Elżbietą sprzedają za 800 grzywien Marcinowi z Przybenic Bełzów wraz z cłem i prawem patronatu kaplicy św. Benedykta na Górze Lasoty przed miastem Kazimierzem. W 1464 r cześć Bełzowa wraz z prawem patronatu nad kościołem w Małoszowie i kaplica św. Benedykta nabywa Stanisław Kot z Kotek herbu Pilawa. Według Jana Długosza w Bełzowie był dwór z folwarkiem, 2 i 1/2 łana kmiecego, 1/2 łana kmiecego przyłączono do folwarku, karczma i 2 zagrody z rolami. Dziesięcina snopowa i konopna z ról kmiecych wartości 4 grzywien oddawana była alternatywnie do prebend - Bieżanowskiej i Gunowskiej w katedrze krakowskiej, z ról folwarcznych, zagród i karczmy prebendzie św. Benedykta na Górze Lasoty przed Krakowem. W 1524 r, król Zygmunt Stary odnawia Urszuli Plechowskiej i jej dzieciom przywilej na mostowe w Bełzowie, pobierane tam przez zmarłego męża i jego poprzedników. W 1632 r. właścicielem Bełzowa był Krzysztof Gliński, w 1789 r. Bonawentura Skarbek Radoński, podwojewodzi Chęciński. Wg spisu z 1792 r, wieś liczyła 22 domy /dwór, 1 dom kmiecy, 13 zagrodników,7 chałupników/. Mieszkało 101 osób /46 m. 55 k./ w tym 3 szlachty, W 1827 r. - 22 domy i 128 mieszkańców 1999 r. - 56 domów i 175 mieszkańców. XIX - XX w. - gm. Boszczynek. Par. Skalbmierz, od 1957 - Skorczów. Obiekty fizjograficzne:
Góry - pola,wzgórza,
Łany-pola,
Podemłynek - pola,
Przybenickie - pota,
Przymiarki - pola,
Stawiki - łąki,
Zaogrodzie - pola,
Zastawie - pola,
Złota Góra - wzgórze, las.
Opracowano na podstawie Książki "Skalbmierz 1342-1999"; autorstwa A.Bienias, S.M Przybyszewski; AW GENS Kielce 1999r